Sır

Uzaktan hep bizimkisi 

Sevgiler, kederler, mutluluklar, 

Heyecanlar ve hezeyanlar.

Bir tek bize mi böyle?

Ah!

Ne çok isterdim bağırabilmek, 

Çokça isterdim haykırabilmek.

İnan, göründüğümden fazlasıyım. 

Sen yalnızca bakmayı bilmiyorsun

Gözlerime.

Sahi söylemiş miydim 

Bana gözlerin hep ıslak derler 

Bundan mı bu vurdumduymazlığım.

Bir insan daha nasıl belli eder?

Yok, yok, yok hayır 

Ben size göre değilim 

Size göre ağız değilim!

Ben size göre değilim!

Görece sizden farksızım ama değil mi ?

Etten kemikten olma Adem kızı 

Korkmayın kimseye söylemem 

Kimseye tek kelime dahi etmem 

İçinizdeki o gerçek sizi 

Bir ben bileceğim!

Ben böyleyim,

Ürkme benden bende senin gibiyim.

Ben böyleyim 

Ben de sizden biriyim 


 


Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Üçüncü Şahıslar ve Ben

Sanırdım,  Öğrenmeden önce,  Öğrenmeden önce "hakikati" Hakikatin güçlüğünü.   Sanardın,  Öğrenmeden önce,  Öğrendikten sonra, "hakikatin"   Mutlak hakikat olmadığını.  Sanardınız,  Öğrendikten sonra,  Öğrendikten sonra "h akikatin"  Hakikati kendine sakladığını.
Devamı

Bir Takım Serzenişler

Öylece durdu, Sanki her şey, Oldu bittiye geçivermişçesine  Durdu,  Artık sözlerindeki hükmün yittiğini, O da anlamış olmalıydı.  Bu kadar kolay mıydı? Diye düşünüp durdu İçini kemiren kuytu düşüncelere Sizi haksız çıkarmayı ne çok isterdim ah! dercesine, Sahi, gözler nasıl da yalan söyleyebilirdi!  Hiç mi belli etmezdi o toprak rengi kahvelikler  hakikati, ne acı!  Oysa ki pek âlâ sözlerine itimat ettiği dedesi söylemişti ona  “gözler yalan söylemez evladım." İnandırıldığı her şey  Meğer her şey birer beyhude  Birer Ali Cengiz oyunu edasıyla oynanmıştı!  Ne yazık,  Oysa o henüz On sekizlerinde pek körpe  Gencecik bir delikanlıydı o zamanlar.  “Keşke, ah keşke seni tanımadan önceki kendimi,  senden beriye koyvermeseydim” dedi. Önünde akıp giden zamana  Bir ömür yüklü, Hüzünlü ama bir o kadar  Da pişman halde  Haykırdı!  “Niçin bunu bana reva gördün!” Sorusuna bir yanıt alamadı, Pek de şaşırmamıştı,...
Devamı

Keşkeler ve Neyseler

Hiç mi görmediniz, İşitmediniz  İçimde yanıp duran  Şu dilsiz kuşun feryatlarını  Niçin görmezden geldiniz? Çok mu mesut göründüm,  Çok mu uzak sandınız sizden.  Niçin beni ötelere savrulurken durdurmadınız ki ?  Bu kadar mı çekindiniz kendinizden  Bize öğretilen değerlerin yansıması, böyle mi olmalıydı sahiden? Ne yazık! Oysa küçük bir çocukken ne çok inanırdım  O sevgi denen namussuza. Şimdi bakıyorumda, çocuk aklımla  Ne çocukça düşlerle avutulmuşum, Yazık etmişim gençliğime  Benimde bir anlayanım çıkar diye.  Ah! Ah keşke!  Her neyse,  Böyleymiş yazgım  Kabulüm artık,  Şu kavanoz dipli dünyaya Bir beni sığdıramadılar ya Onda kaldı aklım. 
Devamı